Af en toe hebben we een dagje vrij als we op reis zijn. Soms omdat het een feestdag is, soms omdat we met werk klaar zijn en een dagje op de terugvlucht moeten wachten. Deze keer is het anders we nemen speciaal een dagje vrij om te gaan raften. Ilona had het er al zo vaak over gehad. Ik ken raften alleen uit de funniest home videos waarbij steevast de onhandige houterige oom of onsportieve tante met te grote mond op voorspelbare maar toch hilarische wijze overboord slaat.

Fatah Morgana

Om 7 uur worden we met het busje in het hotel opgehaald. We pikken nog paar “mederafters” op bij andere hotels. De zon staat al hoog aan de hemel en het beloofd een mooie dag te worden. Bij het laatste hotel stapt John een 2.11 m lange Australiër in en komt naast ons zitten.”Hey Guys”. Aan zijn stem te horen en aan zijn langzame en voorzichtige bewegingen te zien heeft John een zware nacht gehad. We zijn amper vijf minuten buiten de stad en slechts een kwartiertje onderweg en John vraagt al aan de gids of we geen koffiestop kunnen maken. We moeten toch zo stoppen om te tanken dus geen probleem. Achter het tankstation is een koffietent. De buitenkant doet erg Oosters aan en eenmaal binnen waan ik me in de Fatah Morgana van de Efteling. Maar eerlijk is eerlijk wel de lekkerste koffie ooit.  De koffie heeft John goed gedaan en we raken aan de praat. John is lifeguard en zit vol sterke verhalen. Echt een ‘been there, done that, seen it all’ guy.

Met 16 rijbewijs?

Na twee uur rijden zijn we al op flinke hoogte in de bergen. We wisselen het busje voor een kleine oude truck want het gaat nu zo steil worden dat we er met een gewone auto niet kunnen rijden. We klimmen in de de kooi achterin en gaan zitten op de houten bankjes. Boven op de kooi worden de boten gebonden. Voor in de cabine klimt een jochie waarvan ik me afvraag of hij gezien zijn leeftijd wel een rijbewijs heeft. Maar we zitten zo afgelegen dat ik me hier ook geen rijschool kan voorstellen. Met een grote schok en rookpluim zet het vehikel zich in beweging.

10 cm over de rand

Al snel wordt de weg steiler en alsmaar smaller. Het truckje baant zich dapper door de kuilen een weg naar boven. Ik stuiter op het ritme mee. Mijn kont is inmiddels van hetzelfde materiaal als het houten bankje. Ik hou me stevig vast als ik over m’n schouder kijk dan kijk ik recht in de afgrond. Ik schat inmiddels al 500 meter diep en we klimmen nog steeds. De chauffeur rijdt aan de kant van de afgrond omdat daar minder kuilen zitten. Af en toe zie ik het achterwiel zo’n 10 centimeter over de rand gaan. John is inmiddels ook minder praats en ik ben blij dat Ilona met haar hoogtevrees aan de bergkant van de wagen zit. Af en toe komen we langs een afgebrokkeld stuk of door de regen weggespoelde kant. Er staat een bord wegwerkzaamheden. Volgens mij moet de weg nog in z’n geheel worden aangelegd.

7 kleuren

We komen een bulldozer tegen en moeten een flink stuk terug achteruit. Af en toe rijdt de chauffeur recht op de afgrond af. We slaan met vuisten op de cabine waarna hij een stukje naar voren rijdt en het opnieuw probeert. Ik ben niet gauw bang in een auto maar nu ben ik blij dat ik een bruine short aan heb met veel prints want mocht de spreekwoordelijke zeven kleuren zo meteen letterlijk worden dan valt het niet zo op.

Eindelijk komen we boven bij een houten hutje aan waarvan het terras hangt boven een kolkende rivier. Gauw laden we de boten uit en gaan naar binnen voor de lunch. Ik denk bij mezelf:” vreemd ik hoor iedereen over een spectaculaire afdaling maar niemand over de doodsangsten van de heenrit. Hoe heftig moet het raften dan wel niet zijn”.

Lees volgende week hoe er een ei in de boot terecht komt.

Wil je alvast de kralen zien die we tijdens deze trip hebben ingekocht? Dat kan want ze staan nu in rubriek celestiet. Klik daarvoor hier.

Leuk dat je de tijd neemt om ons beter te leren kennen!

Nieuwsgierig wie ik ben klik dan hier en stel ik me aan je voor.