Vandaag lijkt het wel heter dan anders. We zijn nu ruim een maand in Azië met nog twee weken te gaan. Na een lange dag van slenteren langs de slijperijen voelen mijn voeten zwaar. In mijn hand heb ik het te zware bruine koffertje vol inkoopverzoekjes. Als ik om me heen kijk zie vooral grauwe en groezelige steegjes. Duurzame groezeligheid. Leuk begrip voor de dikke van Dale.

De Rivier

Ondanks de vermoeidheid besluiten we om langs de rivier terug te lopen naar het hotel. Lekker even je hoofd leeg maken want na het zien van honderden kraalsoorten duizelt m’n hoofd. Bovendien loopt het leuker en op die manier kunnen we onderweg bij één van de vele restaurantjes aan het water nog wat eten. In de verte zien we de gezellige lichtjes al.

Beide een product van een opvoeding in jaren ’70 en ’80

waar kerstavonden werden gekenmerkt door lange zits aan tafel. De brandende kaarsjes, groene fondueborden( ook verkrijgbaar in het bekende bruin en oranje), zelf gemaakte sausjes en het vlees op een mooie zilveren schaal. O wat vond ik dat als kind toch bijzonder. Een fonduerestaurant in Azië? Wie had dat ooit gedacht? Volgens mij zat hij er vorig jaar nog niet. De keuze is dan ook snel gemaakt.

Heineken Ambassador

Binnen bestellen we een Heineken. Onze jonge en vrolijke ober schenkt de glazen vol lauw bier . Geen schuimkraag. Als hij wil bijschenken nemen wij het over en schenken er een mooie twee vingers dikke kraag op. Vol belangstelling kijkt hij toe. Bij het derde glas wil hij het ook proberen. En bij het vierde glas hebben wij als enige Nederlandse afgezanten van hare majesteit in den verre oord, onze jonge vriend officieel benoemd tot de Holland Heineken Schuimkraag Ambassador van Azië.

Hier zit ik dan 11752 km van huis in m’n korte broek

Het is 37 graden. Ik voel het zweet over m’n rug stromen. Ondanks het brandende anti-muggenkaarsje onder tafel worden mijn benen compleet lek gestoken.  Op tafel staat een dampend pannetje vet. De spiritus brander vecht tegen de wind van de ventilator. Het bier is nog steeds lauw en toch heb ik het reuze naar mijn zin. Ik prik wat vlees aan mijn vork. Het vet borrelt en bruist. De geur roept nostalgische gevoelens op. Zonder een woord te zeggen en zonder haar aan te kijken weet ik zeker dat Ilona op dat moment precies hetzelfde beleeft. En op dat moment……

word ik overspoeld door een golf van geluk!!!

Benieuwd naar de kralen van die reis? Klik hier.

Leuk dat je de tijd neemt om ons beter te leren kennen!

Nieuwsgierig wie ik ben klik dan hier en stel ik me aan je voor.

Geïnteresseerd in meer verhalen lees dan ook ons nieuwe blog Culinair Camperen.nl