Niet elke reis is een verre reis. Soms blijf je dicht bij huis of zoals in deze reis zelfs in huis.

Heerlijk die piraten pannenkoek Pa, zegt de kleine held terwijl hij de deur achter zich dichtslaat. In zijn ene hand heeft hij een pistool en op de plaats waar zijn andere hand zat heeft hij een gouden haak. Zijn gezicht is geschminkt. Voor zijn oog zit een ooglap. Om zijn hoofd  heeft hij een rode zakdoek met een grote doodskop erop. In zijn zak zitten een paar gouden dukaten en in zijn oor hangt een blinkende oorbel. Allemaal gekregen bij de pannenkoek. Het is woensdagmiddag en wij komen net terug van een pannenkoekje eten. Ilona is op inkoop en wij hebben het rijk alleen.

Zwarte Bart

Pap ga je zo mee piraatje spelen? Dan ben ik Kapitein Haak en jij zwarte Bart. Oké zeg ik maar dan gaan we wel op zoek naar de magische schat van vuureiland. Pap je moet er net als ik uitzien als een echte piraat. Boven pak ik een sjaal van Ilona. Die bind ik om mijn hoofd. Ook leen ik een gouden oorbel.  In de badkamer teken ik een snor en nog snel een paar zwarte punten op mijn kin. Want Zwarte Bart had immers een woeste baard.

Een lege fruitschaal

Beneden schuiven we de eetstoelen tegen elkaar. Dat  is onze boot. In het midden plaatsen we een bezem als mast met een theedoek als echte piratenvlag. De kleine kapitein Haak staat achter het roer( nou ja hij heeft de lege fruitschaal in z’n handen) zijn ogen fonkelen van plezier. Ik sta op de uitkijk en na een hevige storm waarbij de stoelen door de kamer schuiven zien we eindelijk de vijand.

Duizend bommen en granaten

Als ik nu voor de vijand speel roept hij dan kunnen we vechten. “Is goed”. Ik zet hem op de eettafel dan is dit je eigen boot. Een mand met tennisballen doet dienst als munitie. En terwijl de duizenden bommen en granaten door de kamer vliegen probeer ik zijn schip te enteren. Dan roept hij Pap het raam. Onzin jongen piraten hadden geen ramen. Nee pap ik bedoel ons raam en hij wijst naar het raam in de voorkamer. Voor het raam staat de buurvrouw. Ze kijkt naar binnen want onze deurbel doet het niet.

Slecht gevoel voor mode

De kamer is één grote zooi en als ik naar de gang loop zie ik mezelf in de spiegel. De stoere zwarte Bart lijkt wel erg veel op een overjarige trieste travestiet met een slecht gevoel voor mode. En terwijl ik de voordeur open probeer ik een smoes te bedenken.

Ben jij ook benieuwd naar de schat van vuureiland? Klik dan hier.

Leuk dat je de tijd neemt om ons beter te leren kennen!

Nieuwsgierig wie ik ben klik dan hier en stel ik me aan je voor.