Heb je deel 1 gemist? klik hier.

“Spijt dat ik niet goed heb opgelet bij topografie”

Komt Tilburg nou voor Eindhoven of was het andersom? De meter is inmiddels al ver over het contante geld dat we bij ons hebben heen. Ilona en ik overleggen met de chauffeur of we het kunnen overmaken. Vooruit….. na 2 minuten bedenkt hij dat we ook kunnen pinnen maar dat dit bij de vorige klant niet lukte. Ilona zegt  ‘daar hebben we de tijd niet voor’. Inmiddels is AirPort Eindhoven al op de verkeersborden verschenen. Het is 6.31. Het boarden is al een ruim kwartier aan de gang. We hebben een twijfelaar voor ons. De zogenaamde zondagsrijder op maandagochtend. Hij kan maar niet kiezen bij de verkeersborden en bij de slagbomen. De taxi stopt. 6.39 uur. De gate zou al dicht moeten zijn en wij moeten nog door de koffercheck. Van de enorme rij worden we niet vrolijk. Een rij bij de Efteling op een drukke zomerdag is korter.

Alle moeite voor niets?

Ilona sprint langs de rij heen en legt de juffrouw van de balie de situatie gelijk uit. Zij scant de boardingtickets en krijgt een rode lamp bij een van de tickets. Ze belt met de gate.  Als ik hartpatiënt zou zijn dan was dít een kritiek moment. Ze zegt iets en door de almaar pratende stuiterbal en spanning krijg ik maar twee woorden mee. ‘Boarden en stoppen’. Ik denk…. al de moeite voor niets! Ruim driehonderd euro aan taxi en wij staan in Eindhoven om zeven uur ‘s ochtends. De auto in Amsterdam en een stuiterbal die net nog in de taxi lag te slapen moet gaan horen dat we de vlucht hebben gemist.

Mijn broek zakte af

Maar dan staat de baliemadam op en zegt volg mij maar. Een aparte controle band wordt voor ons geopend en we gaan langs de rij. We hebben 1 stuk te veel bagage bij ons. We proppen een tas in een handbagage koffer. Dan moeten vervolgens alle tubetjes en crèmpjes in een tasje worden gedaan. Door de spanning gris ik links en rechts wat en stop dit er blindelings in. Mijn riem moet af. De juffrouw zegt ‘doe maar rustig aan vanaf nu wachten ze op jullie’. Ik wil mijn riem weer omdoen. Ilona grist hem uit mijn handen en propt hem in een koffer. Met een afzakkende broek rennen we naar de gate, sluiten aan in de rij en lopen zo door het vliegtuig in. De kleine stuiterbal nu helemaal hyper en vuurt de gebruikelijke duizenden vragen op ons af. Hij zit aan het raampje en ik zit bijna in m’n blote kont naast hem. Gelukkig heb ik een lange sweater aan zodat dit niet opvalt.

This is your captain speaking

Via een de speakers klinkt de piloot. Door de lage zichtwaardes kunnen we niet opstijgen maar als een hij paar keer over en weer over de startbaan rijdt en de motoren optrekt kan hij misschien de zichtwaardes beïnvloeden. Ik voel me net Hein Vergeer maar dan anders… baantje trekken in een Boeing wie heeft dat ooit gedaan. We hadden onze held een avontuur beloofd en dat is op dag 1 al gelukt. Het baantjes trekken is succesvol alhoewel we tegen de geplande richting moeten opstijgen. Nog 1 minuut en de volgende Lutgerink, een 8 jarige stuiterende stuiterbal,  is Airborn. Na twee uur vliegen trekt de lucht plotsklaps open en naast mij hoor ik een iets te hard maar oprecht enthousiast stemmetje…… Oooooh….Papa!!!!!  ik kan de hele wereld zien!!! En net als de rest van de inzittenden moet ik lachen.  Intens geniet ik van dit onvergetelijke moment…

Klik hier voor de zilveren onderdelen met een goed verhaal

Klik hier voor het nieuwe Opelon elastiek

Leuk dat je de tijd neemt om ons beter te leren kennen!

Nieuwsgierig wie ik ben klik dan hier en stel ik me aan je voor.