Door de intercom klonk een stem in gebrekkig Engels” Ooooh, Ilona from Holland. I sent my sister downstairs to pick you up.”  Het Hot Pot Rot Pot avontuur was nu 2 dagen geleden en de pillen hebben hun werk gedaan. Vandaag bezoeken we onze leverancier voor Gold Filled onderdelen. Ze woont en werkt in een wolkenkrabber. Raar woord eigenlijk “wolkenkrabber”. Is er een internationale standaard maat voor vanaf welke hoogte een gebouw zich wolkenkrabber mag noemen of is het afhankelijk van de hoogte van de bewolking? Want dat zou betekenen dat je de ene dag in een wolkenkrabber woont en de volgende in een flat.

Na een kwartier gewacht te hebben gaat de metalen deur eindelijk open. Het zusje verontschuldigd zich voor het wachten maar in dit gedeelte van het gebouw zijn 2 van de 4 liften kapot. We hebben geluk want voor de lift hoeven we maar 5 minuten te wachten alvorens deze ons naar de 37e zoeft.

Ik doe m’n schoenen uit en loop naar binnen. Het appartement is klein, heel erg klein. Kamer, keuken, slaapkamer en werk zijn 1 ruimte. In het midden staat een tafeltje met vier stoelen. Aan de zijkant is een keukenblok. De ruimte staat bomvol met stellingkasten. Slechts 1 raam zonder uitzicht over de stad. Naast het keukenblok liggen twee matjes die s’nachts worden uitgerold om op te slapen. Gelukkig is het erg schoon.

Een olifant in een poppenhuisje

We zijn amper twee uur bezig met gold filled onderdelen uitzoeken als na een kopje warm water mijn maag zich genant hoorbaar begint te roeren. Het wordt steeds luider en luider. De pillen zijn helaas uitgewerkt.  Ik moet er niet aan denken om hier naar de w.c. te gaan. Ik voel me als een olifant die in een poppenhuisje naar de w.c. moet. Bovendien lijkt me de kartondikte van de deur niet echt geluiddempend.

Dan maar door de stad naar ons hotel hollen. Met een smoes verlaat ik de kamer. Mijn maag gaat te keer als een gek als ik op de lift sta te wachten. Deze keer heb ik minder geluk. Het duurt en duurt en mijn maag rommelt en rommelt. Het zusje kijkt me vreemd aan als ik onrustig van de ene bal van de voet heen en weer wip naar de andere bal van de voet.

Bijna bij de finish

Beneden is het even zoeken naar de sleutel van de metalen deur. Eindelijk buiten! Snel neem ik afscheid en met samen geknepen billen ren ik door de stad want dan kan ik het misschien nog net redden. Zo het grote plein over en dan nog een laatste sprint van amper 200 meter naar het hotel. Maar zodra ik de hoek om ren zie ik dit…………………………………

Benieuwd naar de gold filled onderdelen? Klik dan hier of op de Gold Filled collage.

Leuk dat je de tijd neemt om ons beter te leren kennen!

Mocht je na dit gênante avontuur nog steeds nieuwsgierig zijn naar wie ik ben klik dan hier dan stel ik me aan je voor.